#3

-Już wiem, że przeżyłeś więcej ode mnie.-powiedziałam
-Właśnie, ze nie-odpowiedział
-Czemu nie chciałeś o tym powiedzieć?-zapytałam ze zdziwieniem
-Bałem się że będą mieć mnie za seryjnego morderce
.-Niczego się nie bój.
-Mam prośbe.
-Jaką?-spytałam
-Przytul mnie. Przyda mi się to
Przytuliłam go bez wachania. Nie ważne, że był wyższy ode mnie o 10 cm nie ważne że uwiesiłam mu się na szyi, widziałam, że mu się to spodobało to było dla mnie najważniejsze. Usiedliśmy razemna zielonej ławce. Jego oczy były takiego samego koloru, chociaż się wachałam czy nie są brązowe, ściemniało się, widać było księżyc
.-Gdzie masz pokoj? - zapytał
-Cholera
-O co chodzi?
-Nie wiem.
-Szkoła jest zamknięta. Zgodzisz się na to bym Ciebie przenocował?
-Hmmmm
-Będziesz spała na łóżku, podłoga jest wygodna dlatego ja tam będę spał.
-Nie musisz nic dla mnie robić. Naprawdę. Mogę nawet tutaj sobie całą noc chodzić.
-Stanę na głowie, żebyś była bezpieczna
Zabrakło mi w tamtym momencie słów. Byłam szczęśliwa co więcej mogę powiedzieć.Nikt w szkole się nawet nie odezwał do mnie. Trudno. Wiem, ze on mi nic nie zrobi,ufam mu. Wiem też, że w klasie jak i w szkole jest pełno osob któremu Norman się podoba.Nie ukrywam, należał do przystojnego typu chłopaków. Ma skończone już 16 lat, ja kończe za kilka dni. 
-Jesteś inny.
-Co to oznacza?
-Znałam tylko standardowy typ chłopaka. Jesteś inny, magiczny, niesamowity.
-Miło mi strasznie, tak bardzo chciałem żeby ktoś to docenił
.-Co to ma oznaczać.?
-Hmmm nigdy nie miałem osoby która to doceni, to że skromnie mówiąc 
jestem opiekunczy
-Widocznie pomyliłam wcześniej drogi. Tak myślałam na początku ale skoro  mam tu Ciebie to nie mogę powiedzieć że czegoś mi brakuje, oprócz rodziców,
czy oni mogą nas odwiedzać?
-Mogą. 
-Tak czy inaczej nie rozawiay o nich
.-Ile ważysz?-Jenyy co za pytanie 
-Powiedz mi.
-około 50 kilu.
Dziwnie się czułam jak mnie o to pytał. Dopóki mnie nie podniósł i mocno mnie przytulił.Niby tylko jeden dzień, ale mogę stwierdzić że jest cudownym przyjacielem. Jedyny jakiego mam.